l lawliet

ครับผม นั้นขออภัย ที่สงสัย

ก็ค่อยๆศึกษาไปนะครับ แค่เข้ามาปฏิบัติ มาไต่ถาม ก็ถือว่ามีบุญยิ่งแล้ว

คนอีกหลายล้านๆ คนนะ ที่ไม่มีโอกาสแม้เพียงได้ยินธรรมะ คุณได้มีโอกาส
แล้วก็ตักตวงให้เต็มที่ ผิดถูกอย่างไรอย่างพึงไปกังวล ได้อะไรมาหรือไม่อย่า
พึงไปให้ความสำคัญ อย่าพึ่งวางจิตอยากได้ผลจากการปฏิบัติ มันจะรั้งให้คุณ
คอยแต่จะสงสัย และอยากหาคำตอบ ทำให้เสียเวลาในการปฏิบัติ อาจจะไป
จมกับการอ่านหนังสือ หรือ เวียนถามตามกระทู้ อันนี้ผมผิดพลาดมาแล้วหลายปี

ปฏิบัติไปเลยดีกว่า อะไรเกิดขึ้น ให้นึกง่ายๆ ว่า มันอยู่กับตลอดไหม ก่อนปฏิบัติ
มันเคยมีอาการเหล่านั้นไหม และหลังปฏิบัติมันมีอาการเหล่านั้นไหม ถ้าเห็นแจ้ง
แล้วว่าล้วนไม่มี ก็ให้รู้ไปเลยครับ ว่า สิ่งที่คุณเจอไม่ใช่ของเที่ยง คือ ไม่ได้มีตลอด
มันเกิดขึ้นเพราะเรากระทำเหตุ พอหยุดเหตุมันก็หายไปเป็นธรรมดา ดูไปอย่างนี้นะ
ส่วนความกลัวนี้ มันเกิดขึ้นเพราะ คุณยังมีสักกายทิฏฐิ อันนี้เป็นธรรมดาครับ คือ
การเห็นว่าเรามีตัวตน ก็ย่อมเป็นที่ตั้งของความกลัว และระวังภัย ก็ค่อยๆ ทำไปครับ
แล้ว ตัวสักกายทิฏฐินี้จะค่อยๆ น้อยลงไป คุณก็จะกล้าปฏิบัติขึ้นเป็นลำดับ เหมือนๆ
กับเพื่อนๆ คนอื่นเขา บางคนที่มีศรัทธามากเขาจะผ่านตรงจุดที่คุณกลัวไปเร็ว และ
ที่เจาศรัทธามีมากก็เพราะ เขาเข้าหาครูบาอาจารย์(เป็นอุบายช่วย) บางครั้งคนที่
ใช้ศรัทธานำ ก็จะนำคำสอนของพระมาส่งต่อให้คุณ ก็จะเป็นคำแรงๆ ก็อย่าไปต่อว่า
เขานะครับ

ขออนุโมทนาด้วยที่ปฏิบัติธรรม