ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนไม่รอบคอบครับ ทำงานหรือสอบก็มักจะลืมหน้าลืมหลัง ด้วยความที่เป็นแบบนี้ทำให้ผมเสียโอกาสหลายๆอย่างที่ควรจะได้ ทำให้ผมรู้สึกเครียดมากที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ผมอยากจะรีบแก้นิสัยนี้ให้ได้เพื่อที่จะไม่เป็นปัญหากับการทำสิ่งต่างๆในอนาคต แต่ก็แอบคิดว่าเป็นเพราะเราเป็นคนไม่ละเอียดรึเปล่า? ปัญหานี้การทำสมาธิจะช่วยได้หรือเปล่าครับ ขอคำแนะนำด้วยครับ
กตัญญูเป็นปัจจัยให้เรานั้นไม่เป็นผู้ลืมหน้าลืมหลัง ความกตัญญูสาระและรายละเอียดไม่ได้อยู่ที่ตรงดับ แต่สาระและรายละเอียดอยู่ช่วงก่อนดับและหลังดับไปแล้ว บรรพบุรุษและครูอาจารย์ ท่านต่างๆเหล่านี้มีสาระคุณความดีอะไร เมื่อเข้าถึงคุณความดี บลาๆๆ ย่อมเกิดมุทิตาจิต เมื่อล่วงลับดับไปแล้วก็ไม่หลงลืม อุทิศส่วนกุศลให้ การสืบต่อระหว่าง อดีตและอนาคตย่อมเกิดความเชื่อมโยงกัน มุทิตาจิต เป็นจิต ณ ขณะปัจจุบัน ปัจจุบันจิตที่ไม่หลงหน้าลืมหลังย่อมมีมุทิตาจิตเป็นองค์ประกอบ มุทิตาจิต อยู่ตรงข้ามกับ ลบหลู่ ดูหมิ่น ริษยา โดยตรง ซึ่ง ลบหลู่ ดูหมิ่น ริษยา เป็นปัจจัยให้เลอะเลือน ดิสเครดิตผู้อื่น หลงๆลืมๆที่มาเรื่องราวบลาๆๆ หลงตัวเองว่าเป็นผู้รู้เห็นอะไรได้ด้วยตัวเองไม่ต้องพึ่งพาใครทั้งนั้น ขโมยความดีความชอบผู้อื่นมาเป็นของตัวเอง ซึ่งทำให้เกิดการหลงไปสร้างอัตตามากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งตรงข้ามกับมุทิตาจิตที่ยิ่งเข้าถึงคุณความดีที่ยิ่งๆขึ้น ก็ยิ่งคลี่คลายความเป็นอัตตา ตัวตน ไปโดยลำดับ มีมุทิตาจิตก็มีสมาธิที่เป็นพรหมวิหาร 4 อยู่แล้ว พรหมวิหาร 4 เป็นการดำเนินตรงข้ามกับ โทสะ โกรธเป็นการขาดสติ ปกติ มีสติไม่หลงลืม ที่หลงลืมเพราะขาดสติ ลบหลู่ ดูหมิ่น ริษยา ก็เป็นองค์ประกอบของโทสะ
ที่ท่านจะสื่อคือให้ลดความโมโหร้าย ลดความโกรธเพราะทำให้ขาดสติ ไม่ดูถูก ริษยาผู้อื่น กตัญญูต่อครูบาอาจารย์ใช่ไหมครับ * หลังจากไปค้นหาคำว่ามุทิตาจิต มาผมอ๋อเลยครับ จริงอย่างคุณพูด ผมขอสารภาพตรงนี้ว่าผม เป็นคนขี้อิจฉาคนหนึ่ง เพราะพยายามเท่าไหร่รู้สึกจะผิดหวังตลอดเหมือนสมองผมไม่สามารถต่อยอดเหมือนคนปกติทั่วไป ผมไม่สามารถคิดวิเคราะห์อะไรซับซ้อนได้มากนัก ยกตัวอย่าง ผมถ่ายทอดความรู้ให้กับเพื่อนยังเงี้ย เขาสามารถเอาความรู้ไปต่อยอดไปสอบได้คะแนนดีๆ ทั้งที่ฐานความรู้พอๆกัน แต่ผมสอบได้น้อยกว่าทั้งที่เป็นคนสอนเพื่อน ก็รู้สึกแย่อยู่ในใจลึกๆ จะบอกว่าผมเป็นคนขี้อิจฉาก็ได้ครับ ผมยอมรับ จะพยายามมีมุทิตาจิตให้มากขึ้นครับ