ความปราถนาใน...... พุทธภูมิ <!--MsgIDBody=0--> การตั้งใจที่จะเป็นพระพุทธเจ้าสักองค์หนึ่งในอนาคต ของคนบางคน อาจจะจะถูกมองว่าเป็นสิ่งสุดเอื้อมของคนบางคน บางคนต้องการจะเป็นพระพุทธเจ้า ต้องการความยิ่งใหญ่แบบท่าน บางคนต้องการเป็นผู้เลิศในทุกทุกด้านแบบท่าน และบางคนมีมีความสงสารในสรรพสัตว์ ต้องการให้เขาเหล่านั้น ได้รับสิ่งที่ดีดี แล้วแต่ผู้ที่ปราถนาจะต้องการอย่างไร.....ก็ตาม เมื่อเริ่มปราถนาแล้ว.....การเริ่มต้นเดินทางอันยาวไกล สำหรับท่านเริ่มขึ้นแล้ว ช่วงแรกแรกท่านจะเริ่มทำความดีในทุกทุกอย่างที่ว่าดีในภพชาติที่ท่านเกิด ช่วงต่อมาท่านจะเริ่มบำเพ็ญหาความสงบของจิตใจ เริ่มพบความสุขจากสมาธิ ในสองช่วงนี้ ความปราถนาที่จะเป็นพระพุทธเจ้าเพราะเหตุต่างๆ ยังอยู่ในใจของท่านและจะกำเริบขึ้นมาให้ท่านรู้สึกได้เป็นระยะระยะ แต่ในห้วงสุดท้าย สำหรับท่านผู้ปราถนาจะยิ่งใหญ่,เลิศไปทุกด้าน จะทนไม่ไหวกับการวนเวียนอยู่ในโลกอีกยาวนาน จะถอนคำอธิฐาน ของตนไม่ต้องการเป็นพระพุทธเจ้าอีกต่อไป เพราะเหตุว่า ท่านไม่ได้ต้องการช่วยสรรพสัตย์อย่างด้วยความเมตตาแท้จริง พื้นฐานจิตใจของท่าน ไม่ได้ประกอบไปด้วยความปราณีอันบริสุทธิ์ และในช่วงนี้.....ผู้ปราถนาที่เหลืออยู่ จะเริ่มปฏิบัติในด้านของ วิธีการปฏิบัติให้สิ้นกิเลส ให้เห็นว่าทุกอย่างไม่เที่ยงแท้ ตามแบบแนวคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ล่วงไปแล้ว ทำให้รู้ถึงปัญญาญาณ,วิปัสนาญาณว่าขั้นตอนใดเป็นแบบใด อารมณ์เป็นอย่างไร และ...รสพระนิพพานเป็นอย่างไร พระนิพพาน....หรือความว่างอันบริสุทธิ์ ที่ไม่เคยพบเห็นว่า มีอยู่จริงหรือไม่ เป็นแบบใด ทำการถ่ายถอนกิเลสที่แฝงมากับจิต ออกไปทีละน้อย แม้แต่ความปราถนาจะเป็นพระพุทธเจ้า ก็จะถ่ายถอนออกไป วนเวียนปฏิบัติอยู่อย่างนี้ จนเหตุพร้อมในอนาคตเบื้องหน้า สำหรับผู้ปราถนาพุทธภูมิ....ตอนนี้ ท่านจึงไม่ควรลำพอง หยิ่งผยอง ว่าเราเป็นหนึ่งผู้ปราถนาเป็นพระพุทธเจ้า แต่ควรปฏิบัติ....ชำระจิตของตน ให้เห็นจิตดั้งเดิม ให้กอรปด้วยความเมตตา ปราณี อันบริสุทธิ์ เมื่อเป็นดังนี้แล้ว โลกจะมี....พระโพธิสัตย์....ที่เที่ยงแท้เพิ่มขึ้นอีกคนหนึ่ง <!--MsgFile=0-->