Featured วิธีถอดกายทิพย์ที่คุณก็ทำได้

เกล้าฯมีประสบการณ์..การถอดกายทิพย์หลายครั้ง..แต่จะเล่าแต่พอสังเขป

กายทิพย์ออกด้วยอำนาจของสมาธิ...

ครั้งหนึ่งเกล้าฯได้ไปบวชและปฏิบัติธรรมในป่าช้า..ซึ่งเป็นวัดป่าที่คนในหมู่บ้านของเกล้าฯเล่าลือกันว่าผีดุ...และท่านเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบันได้บอกเล่าให้ฟังว่า...ที่วัดแห่งนี้เจ้าอาวาสองค์ก่อน..เคยเห็นหมาดำตัวใหญ่ๆ...กระโดดข้ามกำแพง..ตอนดึกสงัด....ซึ่งกำแพงที่ว่านี้สูงท่วมหัว

ด้วยกิตติศัพท์เรื่องความเฮี้ยน..ของสถานที่....หลังตะวันตกดิน...ก็จะร่วมกับเจ้าอาวาสและสามเณร..ทำวัตรเย็น..ตอนนั้นมีพระสองรูป..เณรสามรูป(สามเณรจะนอนรวมกันที่ศาลา)

ทำวัตรเสร็จ..ประมาณหนึ่งทุ่มครึ่ง...เกล้าฯก็จะถือไฟฉายเดินผ่านป่า...

เดินสักพักหนึ่ง...ก็จะผ่านที่เก็บผีตายโหงสองศพ..ที่โบกปูนใหม่ๆในป่าช้า...อยู่ใต้ต้นไม้...เกล้าฯเดินผ่านมาด้วยหัวใจอันระทึก....จนมาถึงกุฎีตัวเองที่ซ่อนอยู่ในป่า....

สิ่งแรกเลยที่เกล้าฯลงมือทำ...คือสวดมนต์ไหว้พระ...กางตำรามนต์พิธีออก..เปิดสวดไปเรื่อย...จนดึกและเหนื่อยอ่อนคืนนี้เป็นคืนที่สอง.....ในป่าช้าของเกล้าฯ เมื่อคืนที่ผ่านมาก็เหนื่อยอ่อนจนกว่าจะหลับได้

เมื่อนอนไม่หลับสติมันตื่น.จนข่มไม่ลง..ก็เลยทำสมาธิส่งจิตไว้ที่กาย ดูการยุบพองของท้อง...ดูไปเรื่อยๆ....ไม่รู้ว่าเป็นเวลาเท่าไร...ได้เห็นการเคลื่อนไหว..ของอีกร่างหนึ่งที่อยู่ในกายของเรา....มันขยับเขยื้อนไปมาอยากออกไปท่องเที่ยว...

..สติได้บอกตัวเองว่า...ดูซิเจ้าร่างนั้นมันจะทำอย่างไรต่อไป....สักพักเจ้ากายทิพย์ได้ดันกายเนื้อออกทางด้านหลังจนทางด้านหลังพองออกประมาณหนึ่งศอก....มันก็ออกไปไม่ได้....คือตอนนั้นเกล้าฯนอนนอนตะแคง..พอออกด้านหลังไม่ได้...มันจึงพุ่งทะยานออกทางด้านหัว...พอออกได้แล้วมันก็เที่ยวไปเจอกายที่ระเอียด..ของกายอื่นที่มีอยู่ในแดนทิพย์...กายทีว่านี้...มีลักษณะโปร่งใสเหมือนใยแก้ว.....เกล้าฯตะลึงกับร่างนี้ได้แต่ชะเง้อมอง...ครั้งนี้จิตได้ออกไปสักพักก็กลับเข้าร่างเพราะตกใจวิญญาณผีสาว..ใส่เสื้อคอกระเช้านุ่งผ้าถุงลายดอกไม้มายืนร้องให้อยู่ใกล้ๆพอจิตเข้าร่างเกล้าฯรีบสวดมนต์แผ่บุญให้ดวงวิญญาณ...ด้วยจิตที่ระทึก

จากประสบการณ์ที่ป่าช้านี้เอง..ทำให้เกล้าฯ...พอจับทางได้ว่า ...การจะถอดกายทิพย์นั้น...ต้องจิตสงบอย่างมาก...
และช่วงเวลาที่จิตคนจะสงบง่ายที่สุด...คือช่วงประมาณตีสี่.หรือตีห้า....เกล้าฯเคยทดลอง...มาแล้วช่วงนี้...จิตจะหมุนลงสู่สมาธิได้เร็วสุด..เพราะร่างกายได้พักมาเกือบทั้งคืน..ขอรับ

อนึ่ง ตอนทำสมาธิให้กำหนดจิตไว้เหนือสะดือสององคุลี(สองนิ้ว)...จะทำให้เป็นสมาธิเร็วและตั้งมั่นได้นาน..ขอรับ

***ข้อความ ข้างบน เป็น ประสบการณ์เกือบ 10 ปีแล้ว ที่เขียนไว้...แต่มีวิธีลัดกว่านั้น คือ

***เปิดอ่าน..จนกว่า จะเจอวิธีลัด..คือจะได้อ่านสมาชิก ท่านอื่นๆด้วย แก้ไขปี63

 

ใช่ครับ..สภาพร่างกายก็สำคัญครับ..และสติ(ทางธรรม)ก็ขาดไม่ได้ครับ..เพราะถ้าไม่มีตัวนี้จริงอยู่ว่า..มันดูเหมือนไม่ยึดไม่ติด.ดูเหมือนเป็นธรรม แต่ว่าเป็นกิเลสธรรมครับ..เพราะถ้าไปแบบถอดกายละเอียดตัวสติทางธรรมนี้มันซ่อนอยู่ข้างในกายละเอียดอีกทีเราจะมองไม่เห็นครับ..ส่วนเวลาที่ทำหรือการกำหนดและกิริยาท่าทางเป็นเทคนิคเฉพาะอาจเหมาะสมกับคุณที่สุดครับ.

 

เราเคยถอดจิตหรือกายละเอียดออกจากกายหยาบ 3ครั้ง แล้วพบว่า
ครั้งแรกที่ถอดออกไปด้วยอำนาจสมาธิที่สูงพอ และจิตรวมเป็นหนึ่งตัดขาดความรู้สึกทางกายทั้งหมดจิตที่เป็นกายละเอียดก็ย่อมเคลื่อนออกจากกายหยาบได้ง่าย

แต่ปัญหาคือ พอหลุดแล้ว การบังคับกายละเอียดค่อนข้างจะลำบากเพราะไม่เคยและบังคับไม่เป็น จะเดินจะเหาะมันแปลกๆไม่คุ้นครับ

แต่หลังจากทำได้3ครั้งพบสัจจะธรรมว่า หาปะโยชน์ได้น้อย และอันตรายกับการกลับเข้าร่างด้วยก็มีมาก
สู้การฝึกมโน หรือการส่งกระแสจิต หรือตาทิพย์ไม่ได้ ไปเหมือนกันแต่ใช้อำนาจจิตสิ่งไป ไม่ต้องไปเอง ก็ลองดูนะครับ แบบไหนก็ดีกว่า ไม่ว่ากัน ขอให้ได้ประโยชน์สูงสุดครับ

 

การถอดกายทิพย์...สิ่งที่ต้องระวังมีอะไรบ้างคะ? แล้วกรณีไหนบ้างที่จะเป็นอันตรายต่อกายทิพย์คะ

 

คุณ mukmik เคยได้ิยินกรณีกายทิพย์สะเทือนไหมครับ...เช่นนั่งอยู่แล้วมีคนมารบกวนร่างกาย..หรือโดนจับสายใยทิพย์ที่เชื่อมร่างกายอยู่โดยผู้มีฤิทธิ์นิสัยไม่ดี..ที่ต้องทำการพอกกายทิยพ์เพื่อรักษาครับ...เพราะคนที่โดนแบบนี้ส่วนมากจะมีอาการใกล้เคียงคนเสียสติครับ..

 

ฝึกกายทิพย์เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น

สิ่งที่ต้องระวัง....คือการตกใจ.....เมื่อมีเหตุบางอย่างมากระทบ...วิธีแก้...ให้เจริญเมตตาอยู่เป็นนิจ....ในยามใช้ชีวิตปกติ...ให้ท่องคาถาบทเมตตาบ่อยๆ.....เมื่อถึงคราวคับขัน...เมื่อจิตเข้าสู่มิติแห่งกายทิพย์....จิตจะภาวนาขึ้นมาเอง.....ไม่ต้องกลัวตาย....ทุกคนที่ภาวนาได้จิตนั้นมีพลังอยู่แล้ว...

(เคยไปนรกสองครั้ง..ไปครั้งที่สอง.ไปโดยพลการ..........แต่รู้สึกตกใจอยู่อย่างหนึ่ง..ที่ผู้รักษาเขตแดนได้วิ่งเข้ามาหาเหมือนปองร้าย......แต่แก้ไขด้วยการ...ท่องคาถาเมตตา...ซึ่งทำให้จิตเขาอ่อนโยน..และยอมให้ผ่านด่านเข้าเมือง....).

กายทิพย์กับกายเนื้อ....จะมีจุดเชื่อมต่อกัน...เหมือนเส้นใยบางๆ...ที่ไม่อาจมองเห็นด้วยสายตา....เมื่อมีสิ่งใดมากระทบที่กายทิพย์...กายทิพย์ย่อมกลับเข้าร่างได้เสมอ.........ตราบใดที่ยังมีบุญ...และยังไม่หมดอายุขัย....ดวงจิตย่อมกลับเข้าร่างได้เสมอ.ขอรับ

อนึ่ง..ท่านพระอาจารย์สมบัติ...จิตตปัญโญ.(ลูกศิษย์หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)..ท่านใช้การถอดกายทิพย์.เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น...ในกรณีชาวบ้านเดือดร้อนเพราะมีวิญญาณอมนุษย์มาก่อกวน..ความสงบสุขของชาวบ้าน...

วิธีการของท่าน..จะตักเตือนอมุษย์ก่อน...ถ้ายังดื้อ...ท่านจะ..นั่งหลังพิงเสาแล้ว...ภาวนาว่า..ออกไป...ออกไป......ออกไป....เพียงแค่นั้น..ชั่วอึดใจ..ก็สามารถแจ้งให้ท่านท้าวเวสสุวรรณ...มาจับอมนุษย์เกเร...ไปอยู่ในสถานที่ควรอยู่...ขอรับ

แต่พระอาจารย์แนะนำว่า...เพื่อป้องกันวิญญาณมาก่อกวน...เวลากายทิพย์กลับเข้าร่าง....ให้อัญเชิญสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาปกปักรักษาร่าง.....ขอรับ


การฝึกถอดกายทิพย์.....ขอให้ท่านที่ฝึก........ฝึกให้ชำนาญ..ถึงขั้นเป็นวสี....ฝึกให้ดวงจิตมีพลังอำนาจ....และ.ฝึกไปเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นเถิด........ขอรับ.

 

ถอดเป็นบางครั้ง
ครั้ง ล่าสุด นี่ถอดเพื่อ จับผีเด็ก มาลงโทษ คือเมื่อไม่นาน ผมนอน ที่บริษัท ซึ่งเป็นสนามกอล์ฟ ซึ่งวันนั้น ผม เลิกงานดึก จึงนอนที่ ห้องทำงาน ที่โรงแรม ในบริษัท เมื่อตอน
เวลา ตี5 ผมได้ยินเสียง คนวิ่งไป วิ่งมา ในห้องที่ผมนอน แล้วดันวิ่งมาชนแขนผม ทำให้
รู้สึก เลยว่ามีคนมาชน ทีแรก คิดว่าผู้หญิง แล้วก็ มาซอยเท้า ตรงหัวที่ผมนอน อยู่สักพัก
ผมก็จะลืมตาดู แต่ตาเนื้อ ลืมไม่ได้ จึงกำหนด จิตลืมตาขึ้นมา แล้วเสียงนั้นก็วิ่งไป ทางโต๊ะ
ทำงานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับผม พอหันไป ในความมืดนั้น ก็เห็น ว่าเป็นเด็ก ทำท่ากำลังวิ่ง และ
ซอยเท้า อยู่กับที่แล้วค่อย ๆ หันมา ผมก็แกล้งทำเฉย เหมือนไม่รู้เรื่อง พอเด็กคนนั้นวิ่งมา
ทางผม ผมก็ลุกขึ้น แล้วค้ำคอ เด็กคนนั้นเอาไว้ แล้วมัด วิณญาณ เค้าไว้กับผม แล้วก็ ตื่นขึ้นมา เด็กคนนั้นจะร้อง ไห้ ว่าปล่อยหนู ไปหนูจะไปหาแม่ตลอด ผมจึงกำหนด ถามเอาเรื่อง
ราว ก็ได้รู้ว่า ที่โรงแรม ตรงนี้ เดิมเคยเป็น หมู่บ้านเค้า และตรงที่ ผมอยู่กัน ก็เป็น เขตบ้านเค้าเอง และที่ หลายๆ คนโดนหลอกในห้อง นวด ก็เพราะว่า แม่เค้าหวงที่มาก ทั้งที่ตายแล้ว แต่ก็ยัง ยึดติด อยู่กับสถานที่อีก น่าสงสาร ซึ่งตอนแรก แม่เค้า ก็ไม่ยอม จะหาเรื่องผม
ผมจึงถามว่า จะเอายังไง จะทำให้ลูก เธอ ได้ดีขึ้น เธอจะขวางงั้นเหรอ เธอก็ เลยสงบ ลง
ผมจึงทำการ อุทิศกุศล และกำหนด สิ่งที่เราทำทั้งหลาย เด็กคนนั้น ก็เห็น พระพุทธรูป ที่
ผมได้ ร่วมสร้าง มากมาย เค้าจึงเกิด ปิติ บอกว่า พระเต็มเลย แล้วก็ทำการกราบ อนุโมทนา
จากนั้น รูปร่างเค้าก็เปลี่ยนไป จากตัวเปล่าก็ กลายเป็น เครื่องทรง แม่เค้าก็ยินดี และลดทิฐิ
ลงได้ และก็ไม่มีใครมา รบกวน อีก จนเมื่อ คืนนี้ ที่ผมนอน ที่เดิม ก็มีการ มาบิดลูกบิดประตู
แล้วก็ปล่อย ให้มันดัง อยู่หลายครั้ง ผมจึง แกล้งกระแอม ใส่ ก็จึงได้เงียบหายไป
นี่เป็นประสบการณ์ ที่นำมาถ่ายทอด กันเท่านั้นนะครับ ใครจะเชื่อ หรือ ไม่ ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ
ครับ

 

เคยฝึกนะคะ สงสัยตั้งใจมากเกินไป ไม่สำเร็จค่ะ

 

สำหรับผู้ฝึกใหม่และผู้ที่ฌานบารมียังสั่งสมไม่มากพอก็จะเจออุปสรรคหรือ
พบกับวิณญาณต่าง หรือเทวดาที่พาล มาทดสอบจิต ข้อแนะนำให้สวดบท
อาราธนาพระปริตร เพื่อรักษาร่างกายหยาบของเรา  ส่วนท่านที่ชำนาญ
แล้วหรือผู้ที่มีฌานบารมี คงไม่ต้องแนะนำ เพราะ ภาวะของสมาธิจิตเป็นทิพย์ มีอานุภาพมาก วิณญาณต่างฯ หรือเทวดาพาลย่อมเกรงกลัวบารมีใน
เขตรัศมีของพลังฌานและรังสีธรรม ครับ เรียกว่าหมดโอกาสที่จะมา
เข้าใกล้ใด้ครับ  
   เจริญธรรมมาด้วยเมตตาจิต

 

สมาธิดีต้องได้ฌาณสี่ด้วยหรือเปล่าครับ

 

เกล้าฯ..มีเคล็ดลับ...ก่อนถอดกายทิพย์ดังนี้

1.สวดมนต์ไหว้.ธชัคคสูตรบทย่อ(พุทธคุณ..ธรรมคุณ..สังฆคุณ)..สัคเคชุมนุมเทวดา...สวดธรรมจักรกัปปวัตนสูตร..
2.แผ่บุญ...ไปยังสถานที่ที่จะไปและแผ่บุญไปทั่วอนัตตจักวาล..สามโลกธาตุ
3.ยกเอาอนุภาพ..ของพุทธานุภาพ..ธรรมมานุภาพ..สังฆานุภาพ...และเดชของพระพุทธเจ้าทั้งห้าพระองค์เป็นที่พึ่ง..ขอให้ดวงจิตเดินทางถึงที่หมาย....
และกล่าวสำทับด้วยคำลงท้ายว่า..ขอคำอฐิษฐานจิตของข้าพเจ้าจงสำเร็จด้วย..นะโมพุทธายะ

พออฐิษฐานจิตเสร็จจะต้องวางจิตเป็น..อุเบกขาให้ได้...

ถ้าเป็นบ้านผีสิงกรณีมีคนมาขอความช่วยเหลือ....ถ้าเขามีบ้านเลขที่ตำบลอะไร..อำเภออะไร..จังหวัดอะไร
เกล้าฯก็จะนำมาอฐิษฐานด้วย...

ถ้าหากเป็นสถานที่ทั่วไป..เพียงรู้ชื่อของเจ้าที่..ก็ระบุชื่อ..และสถานที่แม้ไม่ระบุจังหวัดก็ถึงที่หมาย...

ทุกสถานที่ที่เกล้าฯตั้งใจไป..ล้วนแต่ได้รับการต้อนรับ...จากเจ้าของสถานที่เป็นอย่างดี...เพราะก่อนออกเดินทางเกล้าฯได้ส่งจิตแผ่บุญไปยังสถานที่ไปเรียบร้อยแล้ว...ขอรับ

ที่เกล้าฯไปได้ถึงที่หมาย..ตามใจที่ต้องการ..เกล้าฯว่าอาจเป็นเพราะอำนาจของ..นะโมพุทธายะ...ซึ่งเกล้าฯเคยฝึกมโนมยิทธิมาก่อน...เลยนำมาลองใช้กับการถอดกายทิพย์....ซึ่งได้ผลดีและทรงจิตตานุภาพ......ขอรับ

 

การฝึกถอดกายทิพย์...เริ่มแรกเกล้าฯเห็นว่า..ไม่ต้องไปเทวโลก..หรือนรกภูมิ....ควรถอดไป..สถานที่ในโลกมนุษย์ที่เราไม่เคยไป..
.เช่นบ้านเพื่อนที่ต่างจังหวัด...ไปเห็นมายังไง....ถูกหรือผิดอย่างไร...เพื่อนจะบอกเราเองว่าเรา.ได้ไปมาถูกต้องหรือไม่....
เมื่อเดือนที่แล้ว..เพื่อนท่านหนึ่ง..เขาต้องการให้เกล้าฯตรวจดูบ้านเขาให้หน่อยที่ต่างจังหวัด...เพราะมีเหตุประหลาดคือ..ไฟเปิด..เอง...เวลาคนไม่อยู่บ้าน..เกิดเหตุหลายครั้ง.ทำให้คนในบ้านรู้สึกกลัว....
นอกจากนี้เขาให้ตรวจดูรอบๆ...บริเวณบ้านด้วย...

เกล้าฯก็ใช้วิธี..ที่กล่าวมาแล้ว..พอวางจิตให้เป็นอุเบกขา..ต้องดำเนินจิตให้ดำดิ่งลงลึก..เข้าสู่ภวังคภพ....ชนิดโสตดับ..ไม่รับรู้อารมณ์ภายนอก.ประมาณ 3 ชั่วโมง จิตก็ถอยออกมาอีกระดับแล้วเดินทางสู่ที่หมาย....
เกล้าฯเคยใช้สมาธิระดับต่ำกว่านี้..แต่มักเดินทางไปไหนไม่ได้ไกลนอกจากเดินวนเวียนในสถานที่ที่ตัวเองอยู่...
กายทิพย์ที่ถอดออกไปอย่างมีพลังอำนาจนั้น..จะสามารถหยั่งรู้กรรมของวิญญาณ..ที่ไปพบ...และสามารถรู้ว่าบางวิญญาณได้หมดกรรมแล้ว....ฯ.ลฯ

 

ขอถามหน่อยนะครับ แล้ว
ถ้าเรากำหนดที่ลมหายใจพุธโธนี่จะได้ผลเหมือนกันไหมครับ?
ที่กำหนดจิตเหนือสะดือ 2 นิ้วนี่คือกำหนดยุบหนอ พองหนอหรือเปล่าครับ?

 

กำหนดพุทโธได้ผลเหมือนกัน...
กำหนดจิตเหนือสะดือ
๒..นิ้วก็คือการกำหนดยุบหนอ..
.พองหนอนั้นแหละ......ถ้าจิตมันสงบมากๆคำบริกรรมมันจะหายไป...เหลือเพียงรู้เฉยๆ
ที่สำคัญอย่าลืม..โปรแกรมจิต..หรือสั่งจิตว่าเราจะไปที่ไหน.ก่อนลงมือฝึก...โลกมนุษย์หรือเทวโลก

คุณทำได้.....ถ้าคุณคิดจะทำ YOU CAN.... IF YOU WANT TO.

 

สอบถาม ด้วยครับ

ผมไม่รู้ว่าอาการ ที่เกิดกับตัวผมเอง..จะเรียก ว่าถอดจิต หรือเปล่า ครับ
คือ ผมจะนอน ภาวนา พุธ โธ ทุกครั้งถ้ามีเวลา พอภาวนา ไปสักพัก รู้สึกใจสั่น คำภาวนาหาย ไป ตัวเริ่มชา เหมือนมี ไฟฟ้าสถิต มาปกครุม ทั้งตัว แล้ว สภาวะ จิต ก็เริ่มมองเห็น ช่องทางเดิน จากความ มืด ภายในจิต ผมเองก็นำจิต ออกเดิน ตามทางเดินที่ มืดๆ นั้น ไป แล้วก็ไป เจอร กับ วัด วัดหนึ่ง เป็น บรรยากาศ ตอนกลางคืน ที่มี่พระพุทรรูป สีทององใหญ่ แล้วก็เดินต่อไป ไปพบรูปปั้นเจ้าแม่ กวนอิม องค์ใหญ่ แล้วก็นำ จิตเดิน ต่อไป ไปเจอรทางแยก ระหว่าง โบส์ กับ เมรุ ช่อง ทางระหว่างนี้ พบ พระพรม (กายเนื้อ) แต่องค์ทรงเครืองครบ ก็ได้ยกมือไหว้ สะการะท่าน แล้วท่านก็เดินผ่านไป โดยไม่พูด อะไร ผม ก็เลยกำหนดจิต เข้าร่าง (ทุกอารม ตั้งแต่เริ่ม จนกลับ มีสติ รับรู้ทุกอย่าง 100 % ครับ ....รบกวนอธิบายกับสิ่งที่ผมพบด้วยครับ.....

 

ต่อจากกระทู้ที่แล้ว

หลังจากนั้นก็ คิดว่าตัวเอง ถอดจิตได้ ก็พยายาม ฝึก นั้งสมาธิ อย่างจริงจัง แต่ผลกับตรงกัน ข้าม ไปพัฒนาเลย ไปไหน ไม่ได้เลย........งง ตัวเองมากเลยครับ จนคิดว่าสิ่งที่เคย เกิดขึ้นเป็นจิตปรุงแต่ง หรือเปล่าหน่อ ทุกสิ่งทุกอย่างก็แค่คิดไปเอง....555 ก็เลยหยุด นั้งสมาธิเลยครับ เมื่อเลิกนั้งสมาธิ ก็ตั้งใจนอนสมาธิแทน แต่แปลกตรงเมื่อเรากำหนดจะนอนสามธิ สภาวะจิตของเราที่เคยนอน สมาธิ มันดันจดจำ วิธี การนอนสมาธิทั้งหมดได้ ตั้งแต่ ท่านอน การวางมือ กระทั้ง อารม ร่วม ถึงระบบการหายใจ และเข้าสู่ สมาธิไว้ มากครับ....หรือ นี้เป็น จริตในการทำสมาธิ ของผมก็อาจเป็นได้ พอส่วนประสมทุกอย่างมันลงตัว จิต มันมีช่องทางไปทันทีเลยครับ อาการทุกอย่าเหมือนกับ กระทู่แรกเลยครับ จิตเราของเราจะผ่านช่องความมืด แล้วมาหยุดอยู่ ตรงรู้เล็กๆ ที่ใช้คำว่ารู้ เพราะมันเล็ก จริงๆ เท่ากับรูตอกตะปู ข้างฝาบ้านนะครับ

เดียวมาต่อให้นะครับ

 

ช่วงเวลาที่ยาวนานของการดำดิ่งลงลึกของสมาธิ
มีผลให้กายทิพย์มีพลกำลังมากขึ้นใช่หรือเปล่าครับ ?

 

ที่คุณคนเมืองพระถามว่า...สมาธิดี....ต้องได้ฌานสี่ด้วยหรือไม่....ขอตอบว่า..
สมาธิทุกระดับดีหมด...
ถ้าได้ฌานสี่ก็ดียิ่ง
..ขอรับ

ท่าน rapeepat ......สิ่งที่ท่านอธิบายมา..ขาดอยู่สิ่งหนึ่งคื่อตัวรู้ว่า...ขณะนี้กายทิพย์ของเรา...ได้ออกจากร่างแล้ว
ถ้ากายทิพย์เรามีสติเต็ม 100 กายทิพย์จะระลึกทันทีว่า...กายเนื้อของเรานอนอยู่
ที่มาท่องเที่ยวนี้คือสภาพจิต....ขอรับ...

แต่ยอมรับว่า..กายทิพย์ของท่าน rapeepat ได้ออกจากร่างจริง..

ที่เห็นสภาพแตกต่างจากมนุษย์..เพราะไปเห็นมติที่เป็นทิพย์..ขอรับ

การทำให้จิตเข้าไปพักในภวังคภพ...เกล้าฯเชื่อว่า..ทำให้มีพลังตามที่ท่าน DARKMANN...ถามนะขอรับ.....

เพราะมีวันหนึ่งนานมาแล้ว
.เกล้าฯ.รู้สึกง่วงอย่างหนัก..ลืมตาไม่ขึ้น..จึง.ล้มตัวลงนอน....ชั่วขณะที่หลับตาลง.

.กายทิพย์ก็สปริง..ดีดออกจากร่างโดยไม่ได้ตั้งใจ..
.ลอยอยู่กลางอากาศสูงสองเมตร..ลักษณะนอนหงาย..

กายทิพย์ที่ดีดออกไป...ตกใจกับสภาพที่เป็น...ดิ้นอยู่กลางอากาศ....แผดร้องเสียงหลงให้คนมาช่วย.....แต่ก็ไม่มีใครได้ยิน

เมื่อไม่ใครมาช่วย...จึงมองไปรอบๆบริเวณที่ตัวเองนอนอยู่....เห็นชัดเจนเหมือนตาเนื้อมองเห็น คือเห็นแสงไฟที่ระเบียงภายในวัด...

.สติเริ่มพิจารณาและรู้ว่ากายจริงนอนอยู่ด้านล่าง....

คิดถึงคำสอนขององค์ท่่านหลวงพ่่อฤาษีลิงดำ....ที่เคยอ่าน..

.ท่านกล่าวว่าถ้ากายทิพย์ออกจากร่างจะไปไหนก็ได้
เกล้าฯ.เลยจะลองเหาะดูกายทิพย์ก็ลุกขึ้นนั่งท่าสมาธิ...แล้วก็เหาะไปได้ระยะประมาณ 20 เมตร...

ไปชนกับประตูที่กั้นระเบียงกุฏิของวัดอย่างแรง.
กายทิพย์ทะลุผ่านประตูได้...แต่ตกใจในสิ่งที่เป็น
..จิตก็เข้าร่างโดยอัตโนมัติ..ขอรับ
เกล้าฯก็เลยคิดเองว่า...จิตมีพลังน้อยต้องรวบรวมพลังนาน...ถ้าจิตมีกระแสพลังมาก..

.อาจไม่จำเป็นที่จะต้องใช้เวลานาน....ก็สามารถไปถึงที่หมายขอรับ

 

เราจะทดลองนำเอาเทคนิควิธีที่ท่านได้กรุณาแนะนำ
ไว้ไปปฏิบัติดู ได้ผลประการใดหรือไม่นั้น ก็คงจะได้รบกวนขอคำแนะนำ
ในโอกาสต่อไป

ขอขอบคุณ

 

ขอถามท่านผู้รู้หน่อยครับ เวปคุณ หนุ่มเมืองแกลงที่สร้างมณฑปวัดเทพธารทองเข้าทางไหนใครพอจะทราบไหมครับ