คนอย่างเธอ...จะรักใครเป็น

ความรักที่เรามอบให้ใครบางคน
บางที...มันก็มากพอที่พุ่งสูงถึงเพดาน
ที่เรียกว่า "มากเกินกว่าเขา"
พอเขาไม่แยแส...คอยแต่จะทำให้เรา​

เสียน้ำตา...เสียใจ...ทำร้ายจิตใจเราอยู่เรื่อย
ก้อนน้ำลายก็จะสกัดกลุ่มคำหนึ่ง...
ถ่มใส่หน้าเขา
"คนอย่างเธอ...จะรักใครเป็น"

แล้วเราล่ะ?
เรารักเขาเป็นหรือเปล่า?
สิ่งที่เราทำอยู่...เรากำลังรักเขา...
หรือเรากำลังทำร้ายตัวเอง

คนบางคน...รักตัวเองมากเกินไป...จนรักคนอื่นไม่เป็น
คนที่ว่า...อาจเป็น "เขา"

แต่คนบางคน...
รักคนอื่นมากไป...จนรักตัวเองไม่เป็น
คนที่ว่า...อาจเป็น "เรา"


เธอเป็นคนประเภทไหน?
รักตัวเองเป็นหรือยัง?
ถ้าเป็นแล้ว....รักใครเป็นหรือยัง?


แล้วไอ้ความรักที่ว่านี้...เรารักไปพร้อม ๆ กันได้ไหม?

 

ความรักเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของจิตใจ

รักให้หมดใจ

รักทุกสิ่งทุกอย่าง

รักให้หมดโลก

รักไม่หวังสิ่งตอบแทน

แต่ต้องรักอย่างมีความสุขจริงๆ

รักอย่างมีทุกข์ไม่ใช่รักที่แท้จริง

รักอย่างเปิดเผยบริสุทธิ์ใจ

แค่นี้ธรรมมะก็เต็มเปี่ยมล้นหัวใจเรา

การทำบุญรูปแบบไหนๆก็สู้ไม่ได้

 

ใครไม่รักเรา ก็อย่าไปรักเขามันเสียใจที่เราให้เขาไป ยังมีคนอื่น ๆ อีกมากมายในโลกที่ยังรอความรักจากเราอยู่

สรุปว่ารักออกแบบไม่ได้นะ
คนเรามันรักกันเป็นทุกคนล่ะ พ่อแม่ของเราก็มีอยู่ใครบ้างมันจะไม่รัก

 

"ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ใจขื่นขม ระทมชั่วนิจนิรันด์"
ผมจดจำเก็บไว้ในหัวใจเรื่อยตลอดมา...