เวลาทำบุญอย่าตั้งใจไว้ผิด เรื่องการอยากทำบุญกับพระอรหันต์ ซึ่งเป็นเรื่องของการตั้งจิตไว้ผิด เพราะเหตุใด เพราะต้องการบุญ ไม่ใช่เรื่องของการละ และยังปรารถนา วัฏฏะ ถึงแม้จะได้ทำบุญกับท่านจริงๆ แต่จิตขณะทำหวังอานิสงส์เป็นไปในรูป เสียง กลิ่น...หรือ วัฏฏะ ก็ไม่พ้นจากการเกิดเลย ก็ต้องได้รับทุกข์จากการเกิด ซึ่งตั้งจิตไว้ผิด ต่างกับคนที่ให้ทาน แม้ให้ข้าวเพียงกระบวยเดียว แต่ตั้งจิตไว้ชอบคือ เพื่อสิ้นกิเลสจิตนั้นก็ตั้งไว้ชอบ เป็นสัมมาปฏิปทา ทางที่ถูกครับ ก็จะเลือกว่าอยากเวียนว่ายตายเกิดไปตลอด หรือ จะพ้นจากสังสารวัฏเสียทีครับ ขอยก ข้อความในพระไตรปิฎก เรื่องการตั้งจิตไว้ชอบครับ อรรถกถาปณิหิตอัจฉวรรคที่ ๕ พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย เอกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 98 ว่าด้วยจิตที่ตั้งไว้ผิด หรือกุศลใหญ่ ๆ เช่นการให้ของเวลาพราหมณ์เป็นต้น ก็ตามเถิด ถ้าปรารถนาวัฏฏสมบัติ จิต ชื่อว่าตั้งไว้ผิด ด้วยอำนาจอิงวัฏฏะ สามารถนำวัฏฏะเท่านั้นมาให้ หาสามารถนำ "วิวัฏฏะ" มาให้ไม่ ฉันนั้นเหมือนกัน. แต่เมื่อบุคคลปรารถนา"วิวัฏฏะ"อย่างนี้ว่า ขอทานของเรานี้ จงนำมาซึ่งความสิ้นอาสวะ ชื่อว่าตั้งไว้ชอบด้วยอำนาจ "วิวัฏฏะ" ย่อมสามารถให้ทั้งพระอรหัตทั้งปัจเจกโพธิญาณทีเดียว. สมจริงดังคำที่ท่านกล่าวไว้ว่า ปฏิสมฺภิทา วิโมกฺขา จ ยา จ สาวกปารมี ปจฺเจกโพิ พุทฺธภูมิ สพฺพเมเตน ลพฺภติ. ปฏิสัมภิทา ๑ วิโมกข์ ๑ สาวกปารมี ๑ ปัจเจก- โพธิ ๑ พุทธภูมิ ๑ ทั้งหมดนั้น บุคคลย่อมได้ ด้วยจิตที่ตั้งไว้ชอบนั้น. เวบบอร์ดบ้านธรรมะ